Bożena Dykiel

W 1971 ukończyła warszawskie PWST. Na ekranie zadebiutowała w tym samym roku rolą autostopowiczki w filmie "Uciec jak najbliżej" Janusza Zaorskiego. Występowała w Studenckim Teatrze Satyryków w latach 1970-1972, a między 1972 a 1985 w Teatrze Narodowym w Warszawie.

W1972 roku zagrała w filmie "Trzeba zabić tę miłość" w reżyserii Janusza Morgensterna. W tym samym roku zagrała u Andrzeja Wajdy słynną rolę Kaśki w "Weselu". Pojawiała się jeszcze wielokrotnie w filmach Wajdy, m.in. w "Ziemi obiecanej" (1974), "Smudze cienia" (1976), "Człowieku z żelaza" (1981) i w polsko-francuskiej adaptacji "Biesów". Wystąpiła również u wielu innych znanych polskich reżyserów, m.in. u Krzysztofa Zanussiego w "Kontrakcie" (1980), u Jerzego Hoffmana w "Znachorze" (1981), u Piotra Szulkina w "Wojnie światów" i u Krzysztofa Kieślowskiego w "Dekalogu" (1988).

Znana jest przede wszystkim z ról komediowych: Miećki w serialu "Alternatywy 4", a także z "Wyjścia awaryjnego", "Bruneta wieczorową porą", "40-latka" i "Rozmów kontrolowanych".

Trzykrotnie wystąpiła u Marka Koterskiego: w roli dentystki w "Nic śmiesznego" (1995) oraz jako sąsiadka Miauczyńskiego w "Dniu świra" (2002) i "Wszyscy jesteśmy Chrystusami" (2006).

Oprócz już wymienionych serialowych ról zagrała także w takich produkcjach telewizyjnych jak: "Dom", "Bank nie z tej ziemi", "Jest jak jest", "Plebania", "Na dobre i na złe", "Na Wspólnej".

Role grane przez Dykiel obdarzone są często silnym temperamentem, gra kobiety energiczne, ekspresyjne i silne. Świetnie wypada w rolach drugoplanowych np. wcielając się w role sąsiadek, sprzedawczyń czy urzędniczek.

Wzięła udział w V edycji telewizyjnego show "Jak oni śpiewają", w którym zajęła szóste miejsce.

W 1979 roku otrzymała Brązowy Krzyż Zasługi.

Hobbystycznie zajmuje się gotowaniem - wydała poradnik "Moje sekrety kulinarne, czyli jak zrobić, żeby się nie narobić", a także prowadziła autorski program dla telewizji Polsat "Z Bożeną Dykiel na ostrzu noża".

Z mężem Ryszardem ma dwie córki, Marię i Zofię.