"Wspaniałe stulecie": Pułapka i napad na Szach

Mihrimah wciąż marzy o Bali Beju, chociaż matka stara się przekonać ją do zmiany obiektu westchnień. Ku rozpaczy dziewczyny, pojawiają się plotki, że Bali Bej zainteresował się Esmahan. Co gorsza, sułtanka Szach jest przychylna temu związkowi i planuje ślub córki. W końcu dochodzi do konfrontacji Esmahan z Mihrimah.

Hurrem martwi się nie tylko zakochaną córką, lecz również problemami finansowymi, które dotknęły harem. Sułtanki nie stać nawet na zapłacenie służbie. Postanawia zaciągnąć dług, by uregulować zaległości.

Szach wykorzystuje złą sytuację finansową rywalki. Hurrem postanawia pożyczyć pieniądze od pewnej Wenecjanki. Pod zastaw oddaje jej jedną z posiadłości, które dostała od sułtana. Niestety, list potwierdzający zaciągniecie pożyczki trafia w niepowołane ręce. Wtedy Hurrem orientuje się, że kobieta została podstawiona przez podstępną Szach.

Sułtanka Szach nie kryje zadowolenia, ponieważ udało jej się wywieść w pole rudowłosą przeciwniczkę. Boi się jej zemsty, dlatego nie tracąc czasu wyrusza na spotkanie z bratem, żeby donieść mu o długu zaciągniętym przez Hurrem. Żona sułtana jest zdesperowana. Stwierdza, że jej jedynym ratunkiem jest zorganizowanie ataku na powóz szwagierki. Wtedy będzie mogła ukraść jej list, który jest dowodem w sprawie.

Mimo napadu siostrze Sulejmana udaje się przekazać bratu informację o długu Hurrem. Władca jest wściekły. Wzywa żonę do Edirne, by ją ukarać.

Książę Mustafa zbiera oddziały i wyrusza z nimi na wschód. Jego zadaniem jest zabicie Piriego paszy. Jednak przed dokonaniem egzekucji postanawia sprawdzić, czy wyrok jest sprawiedliwy. Przeprowadzone przez niego śledztwo, wykazuje, że inny gubernator spiskował przeciwko Sulejmanowi. Mustafa obcina głowę zdrajcy i wysyła ją ojcu.

Sulejman nie docenia gestu syna. Nie podoba mu się jego samowolna decyzja i myśli, że w ten sposób Mustafa chce pokazać swoją pozycję. Wzywa księcia do stolicy i każe mu wyjaśnić powody swojej decyzji.

Mustafa tłumaczy, że Piri pasza był niewinny. Sułtan wybacza mu, ale nie chce, by syn wyjeżdżał z kraju w czasie wojny. Książę nie zamierza jednak czekać z założonymi rekami. Gdy dowiaduje się, że tureckie statki są nieustannie atakowanie, bez zgody ojca postanawia otworzyć stocznię w Alaiye.