"Wspaniałe stulecie": Na dworze Sulejmana

Gdy w Turcji rozpoczęła się emisja "Wspaniałego stulecia", potomkowie sportretowanego w nim władcy zaczęli protestować. Uważali, że serial przekłamuje historię, chociażby w kwestii zbyt luźnego podejścia Sulejmana II i jego synów do używek oraz kobiet. Najprawdopodobniej po prostu poczuli się urażeni, jednak faktem jest, że twórcy scenariusza tureckiego hitu często mijali się z prawdą.

Niewątpliwie najbarwniejszą bohaterką serialu jest rudowłosa Hürrem, którą brawurowo zagrała Meryem Uzerli, a potem Vahide Perçin. We "Wspaniałym stuleciu" pokazano, że trafiając do haremu, była niewinną dziewczyną. W rzeczywistości jednak zanim została przedstawiona sułtanowi, odebrała staranne wykształcenie w szkole na Krymie, gdzie nauczono ją m.in. technik uwodzenia.

To z pewnością pomogło jej szybko uwieść Sulejmana i odegrać w jego życiu ważną rolę. Co ciekawe, inaczej niż w serialu, w rzeczywistości harem nie znajdował się w Topkapi, ale w tzw. Starym Pałacu. Dopiero po pożarze w 1541 r. Hürrem dołożyła wszelkich starań, by nowy harem został wybudowany w głównym pałacu, dzięki czemu mogła być bliżej męża.

 W imperium osmańskim w XVI w. sułtani nie brali ślubu ze swoimi nałożnicami. Żeby zostać prawowitą żoną Sulejmana, jego rudowłosa kochanka musiała się zatem uciec do podstępu. Najpierw namówiła władcę, by ją wyzwolił, co miało jej ułatwić podróże i działalność charytatywną. Potem zaś, jako wolna kobieta odmówiła mu wstępu do alkowy.

By znów móc sypiać z Hürrem, władca musiał ją poślubić. Odbyło się to jednak w innych okolicznościach, niż te przedstawione we "Wspaniałym stuleciu". Hürrem wyszła bowiem za sułtana dopiero po śmierci jego matki Aiszy Hafsy Valide, a nie za jej życia, podczas ceremonii obrzezania Mehmeda i Mustafy. Część historyków wątpi też w wielkie uczucie łączące Sulejmana II z żoną, które zostało tak pięknie pokazane w serialu.

Istnieją bowiem podejrzenia, że jeden z synów sułtana był tak naprawdę owocem romansu Hürrem z weneckim malarzem Markiem. Co gorsza, władczyni w tajemnicy przed mężem ochrzciła chłopca w obrządku prawosławnym, który wcześniej wyznawała. Podobno właśnie z tego powodu żyjący obecnie potomkowie wielkiego sułtana nie chcą poddać się badaniom DNA.

Możliwe bowiem, że w rzeczywistości wcale nie pochodzą z królewskiego rodu. Kontrowersje wzbudza również śmierć rudowłosej sułtanki. W serialu chorowała ona na tajemniczą chorobę i odeszła w ramionach kochającego męża.

Według niektórych źródeł historycznych, Hürrem została otruta podczas wystawnej kolacji, a zleceniodawcą zabójstwa był... Sulejman! Inna hipoteza głosi, że jej śmierć została sfingowana, a sama sułtanka ostatnie lata życia spędziła w odosobnieniu.

Serialowa Mahidevran była skupiona na swoim jedynym synu. Tak naprawdę miała ona jednak trójkę dzieci - następcę tronu Mustafę, Ahmeda, który zmarł jako trzylatek oraz Raziyę. Dziewczyna była trzy lata młodsza od Mihrimah, córki Hürrem, co wskazuje na to, że przez pewien czas sułtan sypiał zarówno ze swoją późniejszą żoną, jak i Mahidevran.

Rudowłosa nie wyeliminowała zatem wtedy rywalki, jak to ukazano we "Wspaniałym stuleciu". Raziya odziedziczyła po niej urodę, przyćmiewając swoją starszą przyrodnią siostrę, co nie podobało się Hürrem. Ponoć to jej interwencja sprawiła, że córka Mahidevran już jako nastolatka wyszła za mąż i opuściła pałac. Ci, którzy kibicowali ekranowemu romansowi Ibrahima paszy z Nigar Kalfa, również mogą poczuć się oszukani. Zarządczyni haremu była bowiem postacią fikcyjną, a wielki wezyr został upamiętniony w źródłach historycznych jako wierny i kochający mąż sułtanki Hatice.

Fantazji scenarzystów zawdzięczamy także małżeństwo Mustafy z Mihrunissą. Rzeczywiście, miał on syna Mehmeda, ale jego matką nie była córka Barbarossy, ale Rumeysa. W serialu umarła ona około 9 lat przed śmiercią Mustafy, natomiast tak naprawdę dożyła początku XVII wieku. Także olśniewające stroje noszone na dworze Sulejmana były jedynie inspirowane ubraniami znanymi z rycin.

O ile projektantowi Serdadowi Basbugowi udało się dość wiernie odtworzyć szaty sułtana i jego nakrycia głowy, o tyle serialowe suknie sułtanek czy nałożnic były zbyt wydekoltowane i obcisłe, przypominające XIX-wieczne kreacje.