"Wataha": Patrolując granice

Zanim pojawił się pan na planie "Watahy", uczył się pan języka ukraińskiego i spędził wiele godzin z pogranicznikami.

- Scen w języku ukraińskim uczyłem się fonetycznie, na tak zwaną "małpę". Podobno Ukraińcy, którzy to słyszeli, mieli niezły ubaw. Jeśli zaś chodzi o pracę pograniczników, to jest ona raczej mozolna i dość wyczerpująca. Polega głównie na wielogodzinnym patrolowaniu górskich szlaków granicznych. Funkcjonariusze Straży Granicznej mają w sobie też coś z tropicieli, przez co ciągle muszą być w stu procentach skupieni i uważni.

Wiem, że zdjęcia nie należały do łatwych. Które ze scen sprawiły panu największą trudność?

- Najtrudniej było biegać w strumieniach deszczu po błotnistych górskich ścieżkach w ciężkich buciorach i pełnym umundurowaniu. Wymagało to dobrej kondycji, ale też cały czas należało uważać, jak i gdzie stawia się stopy, bo łatwo było o skręcenie lub zwichnięcie. Trudnym momentem była również kąpiel w lodowatych i rwących wodach Sanu w sekwencji ucieczki przed niedźwiedziem. Nie polecam nikomu, zwłaszcza w listopadzie!

A same Bieszczady? Mógłby pan spędzić tam urlop?

- Oczywiście! Bieszczady wciąż są dzikie i magiczne. Takie, jak je zapamiętałem sprzed dwudziestu lat. Czas płynie tam inaczej, a ludzie są otwarci i na ogół życzliwi oraz pomocni. Warto tam się wybrać w poszukiwaniu ciszy i spokoju. Polecam każdemu zabieganemu mieszczuchowi ten piękny, niezniszczony przez cywilizację zakątek.

Na koniec, zdradzi pan, w jakich produkcjach będziemy mogli pana jeszcze zobaczyć?

- W przyszłym roku wejdą do kin dwa filmy z moim udziałem. "Karbala" to oparta na faktach współczesna, wojenna historia obrony bazy w Iraku. Mocne, niezwykle akcyjne kino z efektami specjalnymi i efektownymi strzelaninami. Drugim - komedia "Wkręceni 2", gdzie wcielam się w postać przebiegłego paparazzo.

Rozmawiał ARTUR KRASICKI