Znamy datę pogrzebu polskiej reżyserki i polityk. Szczególna prośba rodziny

Uroczystości pogrzebowe Izabelli Cywińskiej odbędą się 9 stycznia. Rozpoczną się mszą św. o godz. 12.30 w warszawskim Kościele Środowisk Twórczych pw. św. Andrzeja Apostoła i Brata Alberta - poinformował ks. Andrzej Luter w mediach społecznościowych.

"Po mszy odbędzie się przejazd na cmentarz Powązki Wojskowe. Kondukt żałobny wyruszy spod bramy głównej cmentarza około godziny 15.00. Rodzina prosi, by zamiast kwiatów dokonywać wpłat na Fundusz Obywatelski im. Henryka Wujca" - dodał ksiądz Luter.

Izabella Cywińska urodziła się 25 marca 1935 roku we Lwowie. Była reżyserką filmową i teatralną oraz krytyczką filmową. Skończyła etnografię na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1970-1973 była dyrektorem Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Od 1973 do 1989 roku kierowała Teatrem Nowym w Poznaniu. W 1981 roku wystawiła w nim sztukę "Oskarżony: Czerwiec pięćdziesiąt sześć", za co była przez kilka miesięcy internowana w czasie stanu wojennego. 

W 1989 roku została powołana na urząd ministra kultury i dziedzictwa narodowego w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Piastowała go do 1991 roku.

Wróciła wtedy do reżyserowania. W 1997 roku zrealizowała serial "Boża podszewka", w którym główne role zagrali Danuta Stenka, Andrzej Grabowski i Agnieszka Krukówna. 

Jako reżyserka filmowa Cywińska zrealizowała między innymi "Cud purymowy" (2000), który został wyróżniony Nagrodą Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji podczas FPFF w Gdyni, oraz "Kochanków z Marony" (2005) z nagrodzoną w Gdyni rolą Karoliny Gruszki.

Po śmierci Gustawa Holoubka w marcu 2008 roku pełniła obowiązki dyrektora artystycznego Teatru Ateneum w Warszawie. Swą misję zakończyła w lipcu 2011 roku. 

Za swoją działalność reżyserską byłą wielokrotnie odznaczana. W 1989 roku otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, w 2005 roku Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis", a w 2011 roku Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Od 2013 roku nosiła tytuł honorowego obywatela Poznania. Była także członkinią Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie.

W 2015 roku opublikowała autobiografię pod tytułem "Dziewczyna z kamienia". Wcześniej wydała wspomnienia "Nagłe zastępstwo. Z dziennika pani minister".