Radosław Pazura

Aktorstwem zainteresował się w liceum, gdzie udzielał się w amatorskim kółku teatralnym. Zagrał wtedy m.in. w "Generale Sułkowskim" i "Uciekła mi przepióreczka" na podstawie dramatów Stefana Żeromskiego.

Na małym ekranie zadebiutował w 1970 roku epizodyczną rolą w serialu "Tatort". Od tamtej pory zagrał w ponad trzydziestu serialach. Były to między innymi takie produkcje jak: "Dom", "Miodowe lata", "Policjanci", "M jak miłość", "Sfora" i "Dręczyciel".

Jego filmowym debiutem była rola w filmie "Szczęśliwego Nowego Jorku" (1992) Jacka Bromskiego. Zagrał w około trzydziestu filmach, głównie w dość znanych polskich produkcjach, takich jak: "Psy II: Ostatnia krew" (1994) Władysława Pasikowskiego, "Nic śmiesznego" (1995) Marka Koterskiego, "Nocne graffiti" (1996) Macieja Dutkiewicza, "Moja Angelika" (1999) Stanisława Kuźnika, "Operacja Samum" (1999) Władsyława Pasikowskiego, "Chłopaki nie płaczą" (2000) Olafa Lubaszenki, "Karol. Człowiek, który został papieżem" (2005) Giacomo Battiato, "Ranczo Wilkowyje" (2007) Wojciecha Adamczyka.

Jest także aktorem dubinngowym. Swojego głosu użyczył m.in. w: "Zakochanym kundlu" (1995), "Masce" (1995-1997), "Muppetach z kosmosu" (1999), "Co nowego u Scooby'ego?", "Batmanie" (2004-2008), a także w filmie "Karol. Człowiek, który został papieżem" i w "Avatarze".

Od 2003 roku, kiedy to uległ wypadkowi samochodowemu, w którym zginął aktor i piosenkarz Waldemar Goszcz, wspiera akcję "Krewniacy" propagującą honorowe krwiodawstwo.

Ma starszego brata, aktora Cezarego Pazurę.

Razem z żoną Dorota mają córkę Klarę.