Kownacka: Odeszła prawie rok temu
30 listopada będziemy obchodzić pierwszą rocznicę śmierci wspaniałej aktorki, Gabrieli Kownackiej. Niezapomniana Anka z "Rodziny zastępczej" zmarła w 2010 roku po sześciu latach walki z rakiem.
Gabriela Kownacka urodziła się 25 maja 1952 roku we Wrocławiu. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Debiutowała w stołecznym Teatrze Kwadrat, w sztuce "Pepsie" Pierrette Bruno w reżyserii Andrzeja Łapickiego. Później związana była z Teatrem Współczesnym, Teatrem Studio i Teatrem Narodowym. Łącznie zagrała w ponad 60 rolach Teatru Telewizji i w ponad 40 spektaklach teatralnych w całym kraju.
Wielu kojarzy ją z sympatycznej roli Anki w popularnym serialu "Rodzina zastępcza" (1999-2009). Występowała też w innych telewizyjnych produkcjach - "Matki, żony i kochanki" (1995), "Na dobre i na złe" (2002) oraz "Dwie stronny medalu" (2006-07).
"Nie wstydzę się tego, że gram w serialach. 'Matki, żony i kochanki' to był mój pierwszy serial i zupełnie nowe zadanie. Przyjęłam rolę ze względu na reżysera Juliusza Machulskiego. Jego nazwisko gwarantowało, że film będzie oglądany. I rzeczywiście. (...) Udział w tamtym serialu był życiową przygodą" - mówiła w "Gazecie Wyborczej".
Gabriela Kownacka miała także bardzo bogaty dorobek zawodowy - stworzyła wiele wspaniałych i często nagradzanych ról filmowych i teatralnych. Występowała w filmach m.in. Andrzeja Wajdy, Jerzego Zaorskiego i Jerzego Hoffmana. W jej filmografii znajdują się takie pozycje jak "Wesele", "Trędowata", "Halo Szpicbródka", "Dziecinne pytania", "Nadzorze", "Przypadki Piotra S.", "Kronika wypadków miłosnych", "Fuks" czy "Kilerów dwóch". Zagrała też w ponad 60 rolach Teatru Telewizji i w ponad 40 spektaklach teatralnych w całym kraju.
W 2005 r. Gabriela Kownacka "za zasługi w pracy artystycznej" została uhonorowana Złotym Krzyżem Zasługi.
Aktorka w 2004 r. zachorowała na nowotwór piersi. Przez sześć lat zmagała się z chorobą. Aktorka zmarła 30 listopada 2010 roku. Miała 58 lat.
- Mówiliśmy o niej Gabrysia jakby była kimś bliskim, przystępnym, milusim, jakby była w pełni nasza. A Gabrysia była naprawdę kobietą z niezwykłą klasą. Niezależną, samodzielną, silną, niezabiegającą ani o uznanie, ani o sympatię, ani o popularność - napisał w pożegnalnym liście Jan Englert.
