Czasami chciałaby być... niewidzialna!

- Umierałam wtedy ze śmiechu! Spędziłam w Międzyzdrojach zaledwie kilka godzin i wydaje mi się, że wyglądałam normalnie. A to, co później o sobie przeczytałam, potraktowałam jak dobry dowcip - żartuje Joasia.

Joanna Liszowska twierdzi, że nigdy nie nauczyła się odpowiednio reagować na komplementy, jakie często prawią jej ludzie.

- W takich sytuacjach nie bardzo wiem, jak się zachować. Jasne, że komplementy są miłe, szczególnie, kiedy są szczere, ale tak naprawdę, nie wiem, jak na nie reagować. Chyba ich nie potrzebuję - mówi.

Joasia zwierzyła się też kiedyś, że nie zawsze lubi, gdy mężczyźni oglądają się za nią na ulicy i śledzą ją wzrokiem pełnym pożądania.

- Niektórych męskich spojrzeń w ogóle wolałabym nie zauważać. Czasem, kiedy pędzę na próbę, kiedy jestem niewyspana i zmęczona, nie znoszę, jak jacyś obcy faceci mi się przyglądają i patrzą mi głęboko w oczy. Jeśli do tego mruczą coś pod nosem, to wolałabym wtedy być niewidzialna. Z kolei kiedy jestem zrelaksowana i mam dobry nastrój, to męskie spojrzenia bywają nawet... zabawne - opowiadała w wywiadzie.

Jednym z największych marzeń Joanny Liszowskiej jest rola w którymś z filmów Woody Allena. Co by powiedziała wielkiemu reżyserowi o sobie, gdyby zadzwonił do niej z prośbą, by mu siebie opisała, a od tego, jak to zrobi, zależałoby, czy dostanie wyśnioną rolę?

- Na pewno prawdę! Wyglądam jak wyglądam, więc powiedziałabym po prostu, że jestem dużą blondynką. Myślę, że moim znakiem rozpoznawczym są włosy, których na pewno nie pozwoliłabym obciąć, żeby dostać jakąś rolę. Mogłabym ufarbować je na inny kolor, mogłabym przytyć... Ale obciąć włosy? Nie - śmieje się aktorka.