Błażej to jej nowe trofeum?

Co sprawiło, że kilka lat temu opuściła Pani rodzinne Livorno i zamieszkała w naszym kraju?

- Po raz pierwszy przyjechałam do Wrocławia z moją szkołą teatralną Teatro Goldoni, która była zaproszona na festiwal Melodrama. Byłam zainteresowana tym miastem, ponieważ to tutaj Jerzy Grotowski tworzył historię teatru. Mojego chłopaka poznałam po pierwszym przedstawieniu w Teatrze Arka. Był na widowni, a po spektaklu zaczekał na mnie, aby pogratulować mi występu.

Nasz język nie należy do łatwych. Co sprawia Pani największy kłopot w porozumiewaniu się z Polakami?

- Najtrudniejszą rzeczą w języku polskim jest deklinacja. Wygląda to tak, jakby słowa wciąż się zmieniały. Na początku bardzo dziwne wydawało mi się, że wszyscy wołają do mnie używając męskiego imienia - Alessandro! Dopiero po jakimś czasie odkryłam, że tak się odmienia moje imię. Dlatego lubię moje polskie zdrobnienie - Ola.

Z tego, co wiem, to oprócz aktorstwa, Pani pasją jest również śpiew i taniec współczesny. Skąd się wzięły te wszystkie talenty?

- Moja babcia była śpiewaczką (sopran liryczny). Myślę, że po niej odziedziczyłam głos, gdyż mam tę samą skalę. Studiowałam w konserwatorium, a teraz zgłębiam technikę śpiewu lirycznego. Nie widzę sztuki jako zbioru kilku dziedzin. Uważam, że stanowi ona jedną, organiczną ekspresję ludzkiej duszy. Dlatego kocham tak samo aktorstwo, jak i taniec, którego naukę zaczęłam dosyć późno, od tańca współczesnego. Teraz interesuję się flamenco, którego uczę się we Wrocławiu od świetnej polskiej tancerki Agaty Makowskiej.

Gra Pani w teatrze, ale rola Benity w "Pierwszej miłości" to Pani debiut przed kamerą?

- Debiutowałam w Rzymie, gdzie grałam główną rolę w filmie krótkometrażowym, na podstawie którego powstał również spektakl.

Co fascynującego jest w aktorstwie, że wybrała Pani taki zawód?

- Wybrałam aktorstwo, ponieważ byłam bardzo nieśmiała w liceum. Poprzez grę mogłam wyrazić siebie. Aktorstwo jest także spotkaniem pomiędzy tobą a postacią, która chce opowiedzieć swoją historię. Aktor, aby tego dokonać, musi tak zbadać naturę granego przez siebie bohatera, jakby wnikał we własne wnętrze.

Marzy się Pani jakaś rola?

- Bardzo chciałabym zagrać Alicję z dramatu "Closer", którego autorem jest Patrick Marber.

Benita przyjeżdża do Wrocławia, poznaje Błażeja i tak go w sobie rozkochuje, że traci dla niej głowę. Niestety, szykuje mu niezbyt miłą niespodziankę. Dlaczego to robi?

- Nie wydaje mi się, aby traktowała ten związek zbyt poważnie. Chyba, że na swój sposób. Po prostu cieszy się zagranicznym wyjazdem. Uważa, że żyje się tu i teraz, bez niepotrzebnych komplikacji. Być może jest trochę niedojrzała, a może Błażej jest jej nowym trofeum? Na pewno nie widzi problemu w tym, co robi.

Może w porę się opamięta, bo przecież nie jest chyba aż tak zła?

- Nie, Benita nie jest złą dziewczyną... Po prostu lepiej, żeby jej nikt nie denerwował (śmiech).

Jak Pani spędza wolny czas?

- Lubię spacerować po Wrocławiu i odnajdywać jego piękne zakątki, które z przyjemnością fotografuję.  

Rozmawiała MARIA OSTROWSKA