"Na dobre i na złe": Szansa na nowe życie

Tuż przed wyjazdem do szpitala, Agata mocno Krajewskiego uściska:

- Jak wrócisz, masz być cały i zdrowy, obiecujesz?

- Nie cały... ale na pewno zdrowy, to mogę obiecać!  

I na pożegnanie wręczy chirurgowi... pluszowego misia.

- Poznaj Berka. Bierze na klatę najgorsze zmartwienia, więc jakbyś przypadkiem miał gorsze chwile... Masz kolegę. Dyskretny i niezawodny. I nie wstydzi się przytulać!  

Chwilę później do hotelu zajrzy też Wiktoria - która dla przyjaciela zaryzykuje nawet sprzeczkę z mężem.

- Odwiozę cię do kliniki! I proszę cię... nie protestuj, bo na dziś mam dosyć, ok? Naraziłam małżeńskie szczęście, wyjeżdżając przed śniadaniem po obcego faceta...

Za to Falkowicz będzie czekał na brata na oddziale - jak zwykle udając, że przed operacją nie czuje żadnych emocji. Gdy lekarz zaproponuje, by Adam leżał na tej samej sali, profesor rzuci tylko: 

- Wspólna nerka nie oznacza, że będziemy jak bracia syjamscy... Cenię spokój i swoją prywatność!

Ale chwilę później wyraźnie straci humor, gdy specjalista zacznie rozmowę o przeszczepie.

- Wątroba, kiedyś operacja serca... to zwiększa ryzyko powikłań. Zdaje pan sobie z tego sprawę?

- W związku z tym, co mi pan radzi? Mam się zabić od razu? A nie okaleczać młodego, pięknego brata?...

- Ta nerka to jednak jest szansa na nowe życie. Może warto je zacząć od razu?

- Też tak mówię swoim pacjentom... Jeszcze żaden nie posłuchał!

Tymczasem Krajewski przyjedzie w końcu z Wiktorią do ośrodka transplantologii... A na miejscu oboje powita Tomasz. Rzepecki - gdy zrozumie, że Wiki planuje spędzić z Adamem cały dzień - poczuje ukłucie zazdrości.

- Nigdy nie wzięłaś wolnego... Przynajmniej nie z mojego powodu!

A doktor Consalida z trudem zachowa spokój...

- Tomek... jest tu dwóch moich przyjaciół!

- Na pewno co najmniej jeden!

- Od rana to samo... O co ty jesteś zazdrosny?!

- Powiedz mi, że nie mam o co.

- Tomek... Jestem ci wdzięczna za pomoc. Że tu jesteś, że nas wspierasz...

- Ale to nie moja sprawa?

- Nie oczekuj, że dla ciebie odetnę się od przyjaciół!

Chwilę później, nie zważając na humory męża, lekarka zajrzy do pokoju Falkowicza.

Adama przyłapie za to na na tarasie - z papierosem w ręku. A Krajewski wykorzysta okazję i opowie przyjaciółce o zdarzeniu sprzed lat...

- Przestałem palić w drugiej liceum. Jak się wydało, że popalam, rodzice załatwili mi wizytę w szpitalu, na oddziale pulmonologicznym. Był tam znajomy rezydent...  

- Podziałało?

- I to jak! Nie dość, że przestałem palić, to łyknąłem medycynę...

- Gdyby nie Andrzej Falkowicz... Kto wie? Może byłbym teraz złodziejem samochodów? - Adam pokręci głową. 

- Sorry, to chyba moje jedyne dobre wspomnienie o bracie...

A Wiki w odpowiedzi pośle mu ciepły uśmiech:

- Może powinieneś z nim teraz pogadać?

W końcu lekarze poinformują obu braci, że nadszedł czas na operację. Falkowicz, tuż przed podpisaniem zgody na przeszczep, spojrzy z napięciem na Adama:
- Ostatnia chwila, żeby się wycofać...

Młody chirurg wzruszy jednak tylko ramionami. I na pożegnanie rzuci, kpiącym tonem:   

- Na pewno chcesz mnie uściskać i powiedzieć, że mnie kochasz? Nie czuj się zobligowany...
Chwilę później Krajewski odejdzie, zostawiając brata samego. A Falkowicz dopiero wtedy zrzuci maskę... I spoglądając za Adamem, wyzna cicho:  

- Naprawdę cię kocham...

- Wszystko w porządku? - Wiktoria, widząc minę przyjaciela, od razu się zaniepokoi.

Falkowicz, łamiącym się głosem, rzuci tylko:  

- Jakby ze mną coś się stało... Powiedz Adamowi, że...

- Sam mu powiesz... Będzie dobrze!

- Zaopiekuj się Adamem...

Czy przeszczep okaże się sukcesem? A profesor po operacji odmieni swoje życie... i w końcu wyzna bratu, jak wiele dla niego znaczy?