"Blondynka": Czas na miłość

Jest coś, czym zaskoczy nas doktor Sylwia Kubus?

- W jej życiu zajdą istotne zmiany. Sylwia nie boi się wyzwań, eksperymentów, kto wie, może nawet przestanie być blondynką? Pozostanie za to przyjaciółką ludzi i zwierząt, rozjemcą, powiernikiem, stróżem prawa i obyczajowości w Majakach, gdzie na dobre się zadomowiła. Tym razem jednak nie tylko sprawy wszystkich wokół będą ją absorbować. Postanowi walczyć o siebie, o swoją miłość, być może w przyszłości założy rodzinę. Jej związek z Chrisem (Mariusz Ostrowski) to przeszłość, czas na nowy rozdział w życiu i nowego mężczyznę.

Nowego-starego, bo do Majaków wróci Marcin (Michał Lesień), "jakiś bardziej decyzyjny" zdaniem Jasiuni (Izabela Dąbrowska)...

- Coś w tym jest. Zbliży ich do siebie nowa pasja, którą Marcin zarazi Sylwię: jazda konna. Pojawi się też pomysł na prowadzenie stadniny w okolicy. Kto wie, może i dane im jest w końcu odnaleźć drogę do siebie.

Są też nowe postaci.

- Bardzo się cieszę, wnosi to dodatkową energię na plan, zwłaszcza w przypadku Ewy Kasprzyk. Jej bohaterka, elegancka i władcza pani starosta, nieźle namiesza. Ciekawy jest też przyjazd do Majaków bratanka księdza Błażejczyka (Olaf Lubaszenko), a zarazem jego imiennika, Andrzeja (Krystian Wieczorek). Znajdzie wspólne pasje z Jagną (Magdalena Schejbal), przebywającą tu na rekonwalescencji. Ich zażyłość zacznie się przeradzać w coś więcej.

Jak pani się czuła na planie?

- Cudownie! Kręcimy w urokliwych krajobrazach Puszczy Narwiańskiej, w okolicach Białegostoku, Supraśla, przy granicy z Białorusią. Jestem zafascynowana regionalną Polską, sielanką życia w małych miastach. Marzę, by ściągnąć tu rodzinę, męża, synów i żyć z dala od cywilizacji. Polubiłam też Sylwię, która "szuka wciąż ósmego koloru tęczy", jak pisze scenarzysta Andrzej Mularczyk. Życzę jej, by go odnalazła.

Wciela się pani w tę postać od trzeciego sezonu, wcześniej grała ją Julia Pietrucha. Są porównania?

- Do mnie nie docierają, a sama też się nie porównuję. Gram po swojemu, staram się dać Sylwii dużo ciepła, uśmiechu, dobrej energii i pozytywnego myślenia.

Podobno wiadomo już, że powstanie 5. część?

- Tak, choć... nie chcę zapeszać, póki nie ma pewności.

I nie boi się pani zaszufladkowania?

- Jedną szufladę mam już na całe życie - po zagraniu Anny German, co tylko mi schlebia. Ale sama siebie nie szufladkuję, nie siedzę w miejscu, rozwijam się. Gram w komedii "Przekręt niedoskonały" (Teatr Capitol). Po "Tańcu z gwiazdami" rozsmakowałam się w tej materii - z moim partnerem z programu przygotowujemy interesujący projekt, do którego uczę się stepować, a w "Jaka to melodia?" zatańczę angielskiego walca. Poza tym jestem ambasadorką kampanii "Rodziny Lipikar", w której zajmujemy się nagłośnieniem problemu AZS (Atopowego Zapalenia Skóry), no i zaczęłam współpracę ze Stowarzyszeniem Kwiat Kobiecości.

Mówi się o pani aktorskiej ekspansji na Wschód. Zagrała pani w rosyjskim serialu "Talianka".

- A w styczniu przyszłego roku wejdzie na ekrany film "Rudy pies" z moim udziałem, powstały w kooperacji rosyjsko-białorusko- amerykańskiej. Będzie to opowieść wojenna. Dostałam rolę o tyle ciekawą, że mocno negatywną i - po raz pierwszy - "mundurową". W planach jest też film, który ma powstać w moim rodzimym Wilnie. Aż serce rośnie na taką propozycję!

Często pani wraca na Litwę?

- Kiedy się tylko da. Zwyczajowo jeździmy tam na święta. Wilno na zawsze pozostanie moim ukochanym miejscem na Ziemi, w szczególności zaś Wołokumpie - niegdyś wieś, skąd pochodzili moi dziadkowie, a dziś podmiejskie osiedle, gdzie przenieśli się moi rodzice do nowo wybudowanego domu. W dzieciństwie spędzałam tam każde lato, z gromadą kuzynów penetrując okoliczne lasy, rzekę, łąki, wyczekiwałam majowych wysypów konwalii, czerwcowych poziomek, których smaku nie da się zapomnieć... Zdaje się, że w plenerach "Blondynki" odnalazłam tę nutę wspomnień sprzed lat, stąd mój sentyment do tej produkcji i roli.

Rozm. Jolanta Majewska