Policjantka po przejściach

Czy sztuki walki zagościły w Pani życiu na dobre?

- Mam głęboko w sercu Grześka Jurka, kaskadera, który miał ze mną treningi judo, Roberta Brzezińskiego juniora i Roberta Brzezińskiego seniora. Cudowne chłopaki. Bez nich nic bym nie wskórała. Dali mi niezły wycisk. Każdy trening zaczynaliśmy od porządnej rozgrzewki.

Jakie to uczucie rzucić na matę Marka Bukowskiego?

- Marek to cudowny człowiek, było mi więc go czasem szkoda. Upadaliśmy efektownie. Ewolucje kaskaderskie mają wyglądać imponująco w obrazku, ale to nie boli. Proszę mi wierzyć, nie odniósł obrażeń.

Nie chciała Pani kontynuować treningów judo?

- Nie. To nie dla mnie. Stanowczo wolę jogging na świeżym powietrzu.

Parzy Pani rano kawę, szykuje śniadanie i zostawia kartkę "poszłam pobiegać"...?

- Parzę kawę i nie zostawiam kartki (uśmiech).

Co dla Pani znaczy pojęcie "siła kobiet"?

- W serialu "Na krawędzi" Maciek Dutkiewicz, reżyser i współscenarzysta, pięknie o tym opowiada, pokazując wzajemne relacje kobiet.

Marta Sajno nie zawsze gra fair z kobietami. Czasem kobiety w jej ręku stają się narzędziem.

- Ona ma cel i by go osiągnąć, nie zawaha się użyć ani mężczyzny, ani kobiety. W przypadku Tamary przychodzi taki dzień, w którym musi spłacić dług wdzięczności wobec Sajno.

Podobno strzelanie ma Pani we krwi?

- Realizatorzy wzięli mnie z zaskoczenia, bo w scenariuszu nie miałam takiej sceny, w której Tamara musiałaby oddać strzał. Pięć minut przed sceną nasz konsultant pokazał mi, jak trzyma się pistolet w ręku! Podobno Maciek Dutkiewicz był zadowolony z efektów. Tamara to silna kobieta, po przejściach... - To rzeczywiście silna osobowość, kobieta, która sprawia wrażenie twardzielki, trochę chłopczycy, ale wcale nie jest jednowymiarowa.

Siła w słabości. Ona ma jedną.

- Tak, kocha Tomka.

Znając historię Tamary, bo emisja serialu już za nami, lepiej możemy zrozumieć jej wzajemne relacje z Martą Sajno.

- Marta to szalenie atrakcyjna kobieta, ale ma też w sobie dużo z mężczyzny. I to bardzo mi się w niej podoba. Ta nasza przyjaźń jest dość specyficzna. Pokazuje, że dwie kobiety mogą polegać na sobie w różnych sytuacjach, także dotyczących zagrożenia ich życia.

Które sceny były dla Pani najtrudniejsze, a które sprawiły największą satysfakcję?

- Wszystkie były dla mnie przyjemnością. Najtrudniejszą sceną była ta, w której Tamara opowiada Tomkowi o swojej przeszłości.

Telefon z propozycjami dzwoni?

- Dzwoni, ale nie robię wszystkiego, o co mnie proszą.

To luksus?

- Może, a może popełniam jakiś błąd?

Jest Pani w dobrym momencie życia?

- Nie narzekam. 

Rozmawiała OLA SIUDOWSKA