"Na dobre i na złe": Powrót Barta

Od razu chwyci Julkę w ramiona...

- Chodź tu... Wreszcie! Tęskniłem...

- Między nami... już dobrze?

- Wszystko przemyślałem... Wreszcie oczyściłem umysł! Jesteśmy rodziną, ty i ja. Mamy dziecko. Kochamy się. Weźmiemy ślub i wszystko będzie dobrze...

Burska po słowach narzeczonego odetchnie z ulgą, ale później postanowi jednak upewnić się, że ich szczęściu nikt już nie zagrozi. Szczerze porozmawia sobie z Werą...

- Może nieco ograniczysz kontakty z moim mężem? Bierzemy ślub... Nie pochwalił ci się?

- Moje gratulacje... Nic nas nie łączy, jesteśmy kolegami...

- Może znajdziesz sobie innego "kolegę"? Ten ma już rodzinę!